پلاک دندان

پلاک دندان یک لایه رسوبی از رسوبات نرم است که به طور محکم به دندان ها و بافت های سخت حفره دهان می چسبد. با تراشیدن دندانها با ناخن می توانید متوجه پلاک شوید. در 1 میلی گرم پلاک بین 500 میلیون تا 2 میلیارد باکتری وجود دارد.

زبان ، لب ها و بزاق باکتری ها را همراه با غذا حمل می کنند و از طریق دندانها و نوشیدنی ها به معده می آیند. بنابراین ، باکتری ها ماده چسبنده ای به نام دکستران ترشح می کنند تا به دندان متصل شوند. دکستران در برابر آب مقاوم است ، بنابراین با شستشوی دهان پلاک از بین نمی رود.

دکستران همچنین با گرفتن ذرات کوچک غذای خورده شده ، مواد غذایی را باکتری ها تأمین می کند. در نتیجه ، پلاک ساختاری است که از باکتری ها ، دکستران چسبنده ای که ترشح می کنند و بقایای مواد غذایی تشکیل شده است. باکتری های موجود در پلاک دندان باقیمانده های غذایی کوچک را هضم کرده و اسیدهای آلی آزاد می کنند. این اسیدها به دلیل دکستران برای مدت طولانی با دندان در تماس هستند. این تماس باعث ایجاد پوسیدگی می شود.

پلاک دندان روی سطح دندان

پلاک دندان معمولاً در سطح لثه تشکیل می شود و باعث التهاب لثه می شود. قبل از 24 ساعت مورد نیاز برای تشکیل پلاک دندان ، باکتری ها نمی توانند اسیدهایی تولید کنند که به دندان و لثه آسیب برساند. بنابراین لازم است پلاک به طور مرتب تمیز شود. برای از بین بردن پلاک دندان، لازم است حداقل دو بار در روز دندان ها را با یک خمیر دندان فلوراید مسواک بزنید و یک بار در روز از نخ دندان استفاده کنید. در غیر این صورت ، پلاک با گذشت زمان به تارتار تبدیل می شود. تارتار را نمی توان با کمک یک مسواک مانند پلاک از دندان خارج کرد ، اما توسط دندانپزشک تمیز می شود.

دندانپزشکی (تارتار)

تارتار در نتیجه چسبیدن نمک کلسیم در بزاق به دندان توسط پلاک باکتریایی ایجاد می شود. اثر اصلی تارتار در تشکیل بیماری این است که باعث تحریک لثه می شود ، و همچنین به طور مداوم توسط باکتری احاطه می شود. تارتار باعث می شود که پلاک از نزدیک با بافت های پریودنتال در تماس باشد و مناطقی را تشکیل می دهد که امکان پاک سازی پلاک وجود ندارد. تارتار می تواند روی سطح دندان ها و همچنین روی دندان های مصنوعی ایجاد شود.

تارتار بر اساس محل تشکیل طبقه بندی می شود:

تارتار فوق لثه ای:

 تارتار است که در بالای مرز لثه تشکیل شده و با چشم غیر مسلح دیده می شود. این حالت بیشتر در روی گونه های رو به جلوی دندان های مولر یکم فوقانی و روی سطح زبان در دندان های ثنایای پایین رخ می دهد. زیرا در این مناطق مجاری بزاقی به دهان باز می شوند.

تارتار زیر لثه: تارتار است که در زیر مرز لثه تشکیل می شود و با چشم غیر مسلح دیده نمی شود. رنگ آن نسبت به تارتار فوق لثه تیره تر است و محکم تر به دندان می چسبد.

تارتار فوق لثه ای و زیر لثه ای اغلب با هم اتفاق می افتد ، اما فقط دیگری می تواند بدون یکی رخ دهد.